Enige tijd geleden vond ik een van mijn coachpony's met een heftige koliekaanval in de wei. Hij wilde eigenlijk al niet meer in de benen en zag er erg slecht uit. Dierenarts en eigenaresse werden snel gebeld en waren gelukkig snel ter plaatse. De bevindingen van de dierenarts waren weinig hoopvol. Ze diende wat medicatie toe. Maar wanneer er geen verbetering op zou treden, gaf ze ons weinig hoop. Nu de dierenarts er was en ik de zorg kon overdragen, had ik weer even oog voor de andere twee pony's. Het was bijzonder om te zien hoe beide totaal anders met deze situatie omgingen. Froukje distantieerde zich volledig van alles wat zich afspeelde. Ze zocht een uiterst hoekje in de wei op en ging met de rug naar ons toe liggen. Moon daarentegen was steeds in de buurt, snuffelde aan de zieke pony en week niet van onze zijde.
De medicatie mocht helaas niet baten en om verder lijden te voorkomen werd er besloten om de pony te laten inslapen. Moon was nog steeds continu om ons heen. Hij voelde duidelijk de emoties en het verdriet bij ons. Tijdens het laten inslapen bleef hij achter de eigenaresse staan en likte haar hele rug. Froukje was nog steeds de grote afwezige en liet alles aan zich voorbijgaan. De onzekerheid van deze situatie liet haar op afstand blijven. Ook na het overlijden reageerden de pony's totaal verschillend. Ze misten beide duidelijk hun kuddemaatje en stonden nog een dag of drie te hinniken bij het hek. Moon wilde nog wel snuffelen bij de dode pony maar Froukje wilde er weer totaal niets van weten.
Het was bijzonder om te zien dat paarden het verwerken van een ziekte en verlies van een kuddegenoot op hun eigen manier doen. Rouwverwerking gebeurt dus, net als bij ons mensen, op een persoonlijke manier die bij het individu past
Weken later kreeg ik een meneer in de ring. Hij was een jaar geleden zijn partner verloren aan kanker en worstelde enorm met dit verlies en hoe hij zijn leven weer moest vormgeven. In het vraaggesprek wat ik met hem voerde kwam naar voren dat hij de verwerking hiervan vooral alleen deed. Hij liet maar weinig mensen dichtbij komen. Hij was duidelijk "een echte Froukje" Met behulp van het coachpaard werd hem duidelijk dat het fijn is om ook een "Moon" te hebben die je steunt en helpt bij de verwerking. Het grootste inzicht voor hem was, dat als hij hiervoor open stond, de "Moons" in de wereld hem graag tot steun willen zijn…